W kominkach powietrznych ciepło odzyskiwane jest w wyniku przepływu powietrza przez komorę grzewczą kominka. To znaczy, że powietrze z pomieszczenia wpada do komory kominka w jej dolnej części, ogrzewane jest przez korpus paleniska, a następnie wydostaje się przez kratki w obudowie z powrotem do pomieszczenia. Zatem ciepło rozprzestrzenia się w pokoju na zasadzie mieszania powietrza.

Obudowy kominków konwekcyjnych najczęściej wykonane są ze specjalnych materiałów izolacyjnych z elementami z kamienia naturalnego. Całość obudowy jest od środka zaizolowana, a powierzchnia obudowy pozostaje chłodna.

Kominki konwekcyjne doskonale sprawdzają się w pomieszczeniach o wysokim zapotrzebowaniu na energię cieplną, w domach o słabej izolacji cieplnej oraz tam, gdzie jest potrzeba szybkiego dogrzania pokoi.

Wadą kominków konwekcyjnych jest fakt, że powodują ciągły ruch powietrza we wnętrzach i przemieszczanie się wraz z nim kurzu i alergenów, co powoduje dodatkowo zabrudzenie okolic kratek wylotu gorącego powietrza.

W nowo budowanych domach o niskim zapotrzebowaniu na energię cieplną kominki te powodują bardzo szybkie przegrzanie pomieszczeń i dyskomfort w użytkowaniu. Konstrukcja kominka konwekcyjnego sprawia, że cała energia cieplna jest bezpośrednio po wytworzeniu przekazywana wprost do pomieszczenia w którym znajduje się urządzenie.

Bardzo dobrym rozwiązaniem w takiej sytuacji jest kominek powietrzny połączymy z kanałami DGP (dystrybucją gorącego powietrza), będzie on wydajnym urządzeniem grzewczym, gdyż w pełni wykorzystamy wytworzone ciepło, przesyłając je do innych pomieszczeń w domu za pomocą przewodów wentylacyjnych.

Możemy wyróżnić grawitacyjną oraz wymuszoną dystrybucję gorącego powietrza.

Grawitacyjny układ dystrybucji ciepłego powietrza nie wymaga dużych nakładów finansowych, jest w pełni niezależny i niezawodny, gdyż nie wymaga zasilania prądem. Nie pozwala on jednak na ogrzewanie większych powierzchni niż pomieszczenia obok kominka oraz na sterowanie jego działaniem.

Długość kanałów nie może przekraczać 4 m – w przeciwnym razie przepływające nimi ciepłe powietrze nie pokona oporów przepływu.

Bardzo ważna w tej metodzie jest kwestia właściwej filtracji gorącego powietrza oraz konieczność umieszczania wylotów ciepłego powietrza powyżej wylotów z kominka, tak aby ruch gorącego powietrza w ogóle był możliwy. Charakterystyczną cechą tego typu układu jest bardzo wysoka temperatura nawiewu (z kratek lub anemostatów), co jest powodowane niewielką odległością nawiewów od paleniska, oraz małą prędkością przepływu powietrza, które przez to bardzo mocno ogrzewa się od wkładu kominkowego.

Wentylacyjne przewody izolowane o podwyższonej odporności termicznej – do 250 °C przeznaczone do transportu ciepłego powietrza. Znakomicie tłumią hałas, niwelują drgania,a także redukują konieczność stosowania kształtek. Przewody których używamy posiadają Atest Państwowego Zakładu Higieny.

System wymuszony jest bardziej skomplikowany niż grawitacyjny, a przez to droższy , jednak stosuje się go znacznie częściej. Wynika to stąd, że umożliwia on ogrzanie wszystkich pomieszczeń w domu, czyli także tych znajdujących się dalej od kominka. W tym przypadku długość przewodów może dochodzić do 10 m.

Montowana jest w takich przypadkach turbina gorącego powietrza wymuszająca obieg i tłocząca powietrze od 2 do 6 pomieszczeń będących w odległości większej niż 4m od kominka. Turbiny posiadają termostat załączający urządzenie, gdy ciepłe powietrze znajduje się w układzie (palimy w kominku) i wyłączający ją, gdy w układzie jest powietrze o mniejszej niż minimalna zadana temperatura (kominek wygaszony). Różne moce turbin pozwalają dostosować siłę nadmuchu do potrzeb użytkownika.

Warto też wtedy zdecydować się na zastosowanie sterowania. Jeśli wybierzemy system wymuszony, mamy możliwość regulacji ilości powietrza doprowadzanego z zewnątrz domu do paleniska. Dzięki temu, że drewno będzie paliło się równomiernie, zużyjemy go mniej. Nowoczesne sterowniki automatycznie dostosowują prędkość wentylatora do temperatury powietrza w kapie kominka – zapewniając komfort i stabilność cieplną w budynku.

Zasada działania systemu DGP

Działanie systemu dystrybucji gorącego powietrza jest bardzo proste. Ogień w kominku rozgrzewa wkład kominkowy, który z kolei, dzięki swojej konstrukcji bardzo wydajnie oddaje to ciepło powietrzu, które znajduje się w jego pobliżu. Powietrze to napływa poprzez specjalny kanał nawiewny, jak również poprzez szczelinę między obudową a wkładem kominkowym, czy też przez kratki w kapie kominka. Powietrze jest również ogrzewane od rury spalinowej odprowadzającej produkty spalania drewna do komina (dopalanie się gazów powstających w skutek destylacji drewna może nagrzewać rurę nawet do 700oC) rura ta, zwłaszcza jeśli posiada specjalne ożebrowanie – bardzo wydajnie oddaje ciepło. Ogrzane w ten sposób powietrze jest transportowane za pomocą systemu nawiewu DGP do różnych pomieszczeń w budynku. Należy tu wspomnieć, iż kominek bez systemu DGP (a wyposażony we wkład lub kasetę kominkową) będzie również pełnił funkcje grzewcze, będą one jedynie ograniczone do ogrzewania pomieszczenia w którym się znajduje – powietrze ogrzane w kapie kominka będzie nawiewane za pomocą kratek bocznych i czołowych w kapie kominka.

Układ odprowadzania spalin z kominka

Układ pozwalający na bezpieczne wyprowadzenie niebezpiecznych dla zdrowia i życia produktów spalania drewna na zewnątrz budynku. Zbudowany z wysokogatunkowej stali kwaso- i żaroodpornej lub stali czarnej o odpowiedniej grubości, zapewnia odporność na temperaturę i kwaśne związki znajdujące się w spalinach. Poprzez zastosowanie radiatora, przewody odprowadzające spaliny z kominka mogą być również dodatkowym źródłem ogrzewania powietrza w systemie DGP. Dodatkowo dla poprawy i stabilizacji ciągu kominowego a tym samym bezpieczeństwa użytkowania – może być zakończony nasadą kominową.

Układ nawiewu świeżego powietrza do kominka

Ma on za zadanie doprowadzenie powietrza z zewnątrz do spalania w kominku jak również do “podmieszania” powietrza ogrzewanego. Pomieszczenie, w którym instalujemy kominek powinno mieć kubaturę nie mniejszą niż 30m3 i posiadać dopływ odpowiedniej ilości powietrza do paleniska kominka. Można przyjąć, że do spalenia 1 [kg] drewna w kominku z zamkniętą komorą spalania potrzebne jest około 8 [m3] powietrza. Dlatego niezmiernie ważnym jest doprowadzenie świeżego powietrza do spalania najlepiej bezpośrednio pod palenisko specjalnym przewodem nawiewnym. Układ nawiewu umożliwia dostarczenie powietrza do procesu spalania drewna jak również do “podmieszania” powietrza ogrzewanego. NALEŻY POMYŚLEĆ O DOPROWADZENIU POWIETRZA JESZCZE PRZED WYLEWKAMI.

Pierwsza funkcja układu jest szczególnie ważna, zwłaszcza w obliczu walki o jak najlepszą izolację budynków, gdzie świeże (zazwyczaj zimne) powietrze ma bardzo utrudniony dostęp do budynku. Może rodzić to niebezpieczne sytuacje, gdyż kominek, potrzebujący do procesu spalania dużo powietrza, może pobierać je z otworów wentylacyjnych wywiewnych (np. kratek łazienkowych), zaburzając wentylację wywiewną. W skrajnych przypadkach kominek może spowodować niebezpieczne dla zdrowia i życia zasysanie spalin z przewodów spalinowych (wywołując ciąg wsteczny w tych przewodach). Druga funkcja nawiewu zapobiega nadmiernemu przesuszeniu powietrza w pomieszczeniach, brak właściwej wilgotności powietrza powoduje uczucie dyskomfortu.

Warto wyposażyć układ nawiewny w przepustnicę (by nie wychładzać mieszkania, gdy nie palimy w kominku) oraz filtr – który oczyści powietrze z zanieczyszczeń mechanicznych. Filtracja na tym etapie jest bardzo ważna, największym wrogiem instalacji kominkowych bowiem, jest właśnie kurz. Stosowanie filtrów w przewodzie nawiewowym minimalizuje między innymi tak denerwujące zjawisko powstawania smug wokół kratek w kapie kominka.

Załączniki do pobrania:

 UNICO wkłady Powietrzne Dragon instrukcja
 KRATKI wkłady powietrzne instrukcja obsługi i montażu
 POUJOULAT dystrybucja gorącego powietrza - instrukcja montażu
 TATAREK - katalog automatyka, sterowniki